Εκείνο το χειμωνιάτικο απομεσήμερο του 1908, σε μία από τις αμέτρητες αλάνες της εποχής, κάπου στο Πολύγωνο, πραγματοποιήθηκε μια συνάντηση νεαρών ανθρώπων, η οποία έμελλε να δώσει διαφορετικό χρώμα στη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.
Ο Γιώργος Καλαφάτης, ο αδελφός του, Αλέξανδρος, ο Δημήτρης Δουκάκης και οι φίλοι τους – «η παρέα των Καλαφάτηδων» όπως τους αποκαλούσαν οι Αθηναίοι της εποχής- πήραν μια ιστορική απόφαση. Ίδρυσαν έναν αμιγώς ποδοσφαιρικό Σύλλογο. Ίδρυσαν τον Ποδοσφαιρικό Όμιλο Αθηνών. Την ομάδα που αργότερα μετονομάστηκε σε Παναθηναϊκό Αθλητικό Όμιλο...
Ο Γιώργος Καλαφάτης δεν ήταν μια συνηθισμένη περίπτωση αθλητή. Βραχύσωμος αλλά με τεράστια ψυχικά αποθέματα, είχε κατακτήσει πλήθος διακρίσεων σε πολλά αγωνίσματα του κλασσικού αθλητισμού. Το 1906 ως αθλητής του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου εκπροσώπησε τη χώρα μας στο «άγνωστο» ακόμα άθλημα του ποδοσφαίρου. Ήταν τα χρόνια της «Μεσολυμπιάδας»...
Όταν ο Εθνικός αποφάσισε να διαλύσει το ποδοσφαιρικό τμήμα, ο Γιώργος Καλαφάτης και ο Αδελφός του Αλέξανδρος μεταπήδησαν στον Πανελλήνιο. Εκεί, προσπάθησαν να πείσουν τους ιθύνοντες να ιδρύσουν τμήμα «ποδοσφαίρισης». Δεν τα κατάφεραν, συναντώντας μάλιστα πεισματική άρνηση. Το ποδόσφαιρο για πολλά χρόνια αντιμετωπιζόταν με καχυποψία.
Εκείνο το απόγευμα στο Πολύγωνο, ο Γιώργος Καλαφάτης μίλησε με πάθος για το άθλημα που τόσο αγαπούσε. Μίλησε για το όραμά του. Τη δημιουργία μίας δυνατής ποδοσφαιρικής ομάδας που θα εκπροσωπούσε επάξια τη «δοξασμένη πόλη»...
Κατάφερε περισσότερα απ' όσα ονειρεύτηκε. Το δημιούργημά του ξεπέρασε τα σύνορα της πόλης, ξεπέρασε ακόμα και τα στενά όρια του ποδοσφαίρου. Έγινε ένας μεγάλος αθλητικός Σύλλογος που τίμησε το όνομα της Αθήνας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου...
«...σε μία γωνιά από τις πολλές «ελεύθερες» που υπήρχαν στο Πολύγωνο, ο Γιώργος Καλαφάτης συγκέντρωσε τους φίλους του. Είχε φοβερή πειθώ. Και αύρα. Στο πλευρό του, ο αδελφός του Αλέξανδρος και ο Δημήτρης Δουκάκης. Ήταν 3 Φεβρουαρίου 1908. Η πρώτη ημέρα της ανατριχίλας...»
«Ούτος ιδρύθη την 3ην Φεβρουαρίου 1908 ύπ’ αθλητών της Ποδοσφαιρίσεως και γνωστών φιλάθλων, ταχέως δε κατώρθωσε να καταλάβη έπίζηλον μεταξύ των Ποδοσφαιρικών Συλλόγων θέσιν έργαζόμενος πάντοτε ύπέρ τής ώς οίόν τε εύρυτέρας διαδόσεως τής παιδιάς ταύτης και της εν γένει ιδέας του αθλητισμού...».
«Γιατί δεν υπάρχει άλλος, Σύλλογος μεγάλος…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μια σταθερή παντοτινή αξία! Υπεράνω όλων! Κάτι που δεν εξηγείται με λόγια,
αλλά που μιλάει στην καρδιά μας. Είναι πίστη, αφοσίωση, εμμονή, χαρά, αγωνία, πάθος.Πορευόμαστε μαζί της και δεν την αλλάζουμε ποτέ.
Είναι η Πανάθα μας!".