Κακοί στο πρώτο, σαφώς βελτιωμένοι στο δεύτερο ημίχρονο οι «πράσινοι» επικράτησαν με 1-0 της Νίκης Βόλου με σκόρερ τον Ατζαγκούν...
Από τη στιγμή που το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει, ο Παναθηναϊκός μάλλον θα πρέπει να θεωρεί ότι ο στόχος επετεύχθη, αφού το 1-0 επί της Νίκης Βόλου του έδωσε τη δυνατότητα να προσθέσει ακόμη τρεις βαθμούς στο ενεργητικό του, να πετύχει το «τρία στα τρία» στα παιχνίδια που έδωσε την εβδομάδα που τελείωσε και να βρεθεί έστω και προσωρινά στην κορυφή της βαθμολογίας.
Αν όμως το ζητούμενο είναι και η προσφορά ποδοσφαιρικού θεάματος, τότε οι περισσότεροι από δέκα χιλιάδες φίλαθλοι που βρέθηκαν στο γήπεδο της Λεωφόρου, μάλλον θα πρέπει να μετάνιωσαν για την επιλογή τους.
Οι «πράσινοι» έδειξαν να παίρνουν αψήφιστα τον αντίπαλό τους, σχεδόν από το πρώτο σφύριγμα του Αμπάρκιολη, αντιμετώπισαν υπεροπτικά το παιχνίδι και ίσως να είχαν προβλήματα, σε περίπτωση που απέναντί τους είχαν μια ομάδα που πίστευε λίγο περισσότερο στην επιτυχία.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι καλές φάσεις που δημιούργησαν οι γηπεδούχοι σε όλο το διάστημα του ενενηντάλεπτου μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού και σίγουρα δεν ανταποκρίνονται στη διαφορά δυναμικότητας που χώριζε τις δύο ομάδες.
Σε μια από αυτές, μάλιστα, στο 42’ ο Πράνιτς βρήκε στο σημείο του πέναλτι τον Ατζαγκούν που με σουτ στην κίνηση έστειλε την μπάλα στα δίχτυα.
Πέρα τούτου ουδέν, με εξαίρεση κάποια σουτ που είτε κατέληγαν πολλά μέτρα από τα δοκάρια του Ταΐρη, είτε αποκρούονταν τις περισσότερες φορές εύκολα από τον τερματοφύλακα της Νίκης Βόλου, πιο δύσκολα απ’ όλες αυτή του 86’ που ήταν και διπλή σε προσπάθειες του Κλωναρίδη και του Ντίνα.
Στο δεύτερο ημίχρονο, πάντως, ο Παναθηναϊκός ήταν σαφώς καλύτερος, πίεσε πολύ περισσότερο και πάτησε αρκετές φορές με προϋποθέσεις την περιοχή του Ταΐρη, χωρίς ωστόσο να κατορθώσει να πετύχει το δεύτερο γκολ που θα του έδιωχνε οριστικά το άγχος.
Όσο για τους φιλοξενούμενους, ναι μεν κατόρθωσαν στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του ενενηντάλεπτου να εγκλωβίσουν τους γηπεδούχους (εξαίρεση το διάστημα από την αποβολή του Αργυρίου ως το τελευταίο σφύριγμα του Αμπάρκιολη, όταν η πίεση που δέχθηκαν ήταν ασφυκτική), ναι μεν κατόρθωσαν να σταθούν αξιοπρεπέστατα, πλην όμως από εκεί και πέρα δεν έκαναν απολύτως τίποτε.
Ο Στιλ ήταν απλώς θεατής του παιχνιδιού και, προφανώς, ο Γιάννης Αναστασίου θα χρειαστεί να περιμένει ακόμη περισσότερο για βγάλει συμπεράσματα σχετικά με την προσαρμογή του, αφού τουλάχιστον το παιχνίδι με τη Νίκη δεν προσφερόταν.
Κανείς, βέβαια, δεν μπορούσε να περιμένει από τους Βολιώτες να πάρουν από τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο ό,τι δεν είχαν καταφέρει στις τέσσερις προηγούμενες αγωνιστικές, πλην όμως από τη στιγμή που οι «πράσινοι»… έπαιζαν με τη φωτιά, θα μπορούσε αν μη τι άλλο να προσπαθήσει να τους «βοηθήσει» να… καούν.
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ (Γιάννης Αναστασίου): Στιλ, Μπούρμπος, Νάνο, Κουτρουμπής, Σίλντενφελντ, Λαγός (52’ Δώνης), Πράνιτς, Ζέκα, Ντίνας, Ατζαγκούν (80’ Κλωναρίδης), Καρέλης (68’ Καρέλης).
Από τη στιγμή που το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει, ο Παναθηναϊκός μάλλον θα πρέπει να θεωρεί ότι ο στόχος επετεύχθη, αφού το 1-0 επί της Νίκης Βόλου του έδωσε τη δυνατότητα να προσθέσει ακόμη τρεις βαθμούς στο ενεργητικό του, να πετύχει το «τρία στα τρία» στα παιχνίδια που έδωσε την εβδομάδα που τελείωσε και να βρεθεί έστω και προσωρινά στην κορυφή της βαθμολογίας.
Αν όμως το ζητούμενο είναι και η προσφορά ποδοσφαιρικού θεάματος, τότε οι περισσότεροι από δέκα χιλιάδες φίλαθλοι που βρέθηκαν στο γήπεδο της Λεωφόρου, μάλλον θα πρέπει να μετάνιωσαν για την επιλογή τους.
Οι «πράσινοι» έδειξαν να παίρνουν αψήφιστα τον αντίπαλό τους, σχεδόν από το πρώτο σφύριγμα του Αμπάρκιολη, αντιμετώπισαν υπεροπτικά το παιχνίδι και ίσως να είχαν προβλήματα, σε περίπτωση που απέναντί τους είχαν μια ομάδα που πίστευε λίγο περισσότερο στην επιτυχία.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι καλές φάσεις που δημιούργησαν οι γηπεδούχοι σε όλο το διάστημα του ενενηντάλεπτου μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού και σίγουρα δεν ανταποκρίνονται στη διαφορά δυναμικότητας που χώριζε τις δύο ομάδες.
Σε μια από αυτές, μάλιστα, στο 42’ ο Πράνιτς βρήκε στο σημείο του πέναλτι τον Ατζαγκούν που με σουτ στην κίνηση έστειλε την μπάλα στα δίχτυα.
Πέρα τούτου ουδέν, με εξαίρεση κάποια σουτ που είτε κατέληγαν πολλά μέτρα από τα δοκάρια του Ταΐρη, είτε αποκρούονταν τις περισσότερες φορές εύκολα από τον τερματοφύλακα της Νίκης Βόλου, πιο δύσκολα απ’ όλες αυτή του 86’ που ήταν και διπλή σε προσπάθειες του Κλωναρίδη και του Ντίνα.
Στο δεύτερο ημίχρονο, πάντως, ο Παναθηναϊκός ήταν σαφώς καλύτερος, πίεσε πολύ περισσότερο και πάτησε αρκετές φορές με προϋποθέσεις την περιοχή του Ταΐρη, χωρίς ωστόσο να κατορθώσει να πετύχει το δεύτερο γκολ που θα του έδιωχνε οριστικά το άγχος.
Όσο για τους φιλοξενούμενους, ναι μεν κατόρθωσαν στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του ενενηντάλεπτου να εγκλωβίσουν τους γηπεδούχους (εξαίρεση το διάστημα από την αποβολή του Αργυρίου ως το τελευταίο σφύριγμα του Αμπάρκιολη, όταν η πίεση που δέχθηκαν ήταν ασφυκτική), ναι μεν κατόρθωσαν να σταθούν αξιοπρεπέστατα, πλην όμως από εκεί και πέρα δεν έκαναν απολύτως τίποτε.
Ο Στιλ ήταν απλώς θεατής του παιχνιδιού και, προφανώς, ο Γιάννης Αναστασίου θα χρειαστεί να περιμένει ακόμη περισσότερο για βγάλει συμπεράσματα σχετικά με την προσαρμογή του, αφού τουλάχιστον το παιχνίδι με τη Νίκη δεν προσφερόταν.
Κανείς, βέβαια, δεν μπορούσε να περιμένει από τους Βολιώτες να πάρουν από τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο ό,τι δεν είχαν καταφέρει στις τέσσερις προηγούμενες αγωνιστικές, πλην όμως από τη στιγμή που οι «πράσινοι»… έπαιζαν με τη φωτιά, θα μπορούσε αν μη τι άλλο να προσπαθήσει να τους «βοηθήσει» να… καούν.
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ (Γιάννης Αναστασίου): Στιλ, Μπούρμπος, Νάνο, Κουτρουμπής, Σίλντενφελντ, Λαγός (52’ Δώνης), Πράνιτς, Ζέκα, Ντίνας, Ατζαγκούν (80’ Κλωναρίδης), Καρέλης (68’ Καρέλης).
ΝΙΚΗ ΒΟΛΟΥ (Σβεν Φαν ντεν Μπρόεκ): Ταΐρης, Ίβενς, Αργύρης, Αργυρίου, Τσουκάνης, Κυζιρίδης (79’Ροτζέριο Μάρτινς), Καρασαλίδης, Λάουξ, Κοτσαρίδης (56’ Σταμπολζίεφ), Νικλητσιώτης (79’ Σωτηράκος), Τζιώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μια σταθερή παντοτινή αξία! Υπεράνω όλων! Κάτι που δεν εξηγείται με λόγια,
αλλά που μιλάει στην καρδιά μας. Είναι πίστη, αφοσίωση, εμμονή, χαρά, αγωνία, πάθος.Πορευόμαστε μαζί της και δεν την αλλάζουμε ποτέ.
Είναι η Πανάθα μας!".