Το signature coaching του Ντούσκο Ιβάνοβιτς

Το προπονητικό ραβδάκι του Ντούσκο Ιβάνοβιτς έχει μετατρέψει τον Παναθηναϊκό στην πιο fun to watch ομάδα της Ευρωλίγκας και το ΟΑΚΑ στον μεγαλύτερο ..κατήφορο της διοργάνωσης. Νέο θύμα η ΕΑ7 του Μπάνκι, show από τους γηπεδούχους.

Αυτά τα οποία συμβαίνουν στο ΟΑΚΑ τις τελευταίες δύο αγωνιστικές έχουν τρομάξει αρκετό κόσμο (πιστέψτε κάποιον που μιλάει σε καθημερινή βάση με τις κυριότερες ευρωπαϊκές μπασκετικές αγορές..) καθώς το κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων τείνει να κερδίσει τον τίτλο του πιο κατηφορικού γηπέδου της διοργάνωσης.. Δεν είναι τα αποτελέσματα στα δύο ντέρμπι (γιατί για τέτοια επρόκειτο) αλλά ο τρόπος με τον οποίον αυτά έχουν έρθει. Περίμενα δυνατό παιχνίδι για τους πράσινους απέναντι στο Μιλάνο, όμως ομολογώ ότι το θέαμα των γηπεδούχων με έχει κάνει πλέον να ..περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία το ματς της Παρασκευής στο Παλάου Μπλαουγκράνα. Θα μπορέσουν οι πράσινοι να διατηρήσουν τον εκκωφαντικό ρυθμό τους μακριά από το ΟΑΚΑ απέναντι σε έναν διεκδικητή του τίτλου..? Πέρα από την ανυπομονησία, αυτό που μπορούμε να πούμε ξεκάθαρα είναι ότι ο Παναθηναϊκός των δύο τελευταίων αγωνιστικών έχει παρουσιάσει στο μέγιστο βαθμό το λεγόμενο «μπάσκετ της ισορροπίας» (balance basketball) για το οποίο μιλούσαμε αρκετά πέρυσι και αποτελεί ζητούμενο για όλους τους προπονητές, με τρομερό efficiency σε άμυνα και επίθεση.

-Ξεκάθαρα ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς, μετά τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, έκανε “outcoach” και στον Λούκα Μπάνκι κερδίζοντας κατά κράτος τη μάχη των πάγκων, παρουσιάζοντας ένα σύνολο πολύ πιο διαβασμένο από έναν πάγκο που είχε προετοιμάσει άψογα το ματς.

 

  Ο Μπάνκι, ο οποίος έχει παρουσιάσει καλά performances απέναντι σε ελληνικές ομάδες (ειδικά απέναντι στον ΟΣΦΠ πέρυσι) και overall τον εκτιμώ, για κάποιον δικό του λόγο ξεκίνησε με μια switching all man to man άμυνα την οποία οι παίκτες του δεν ήταν έτοιμοι (σε καμία περίπτωση) να ακολουθήσουν. Οι Ιταλοί άλλαζαν όχι μόνο μετά από σκρινς αλλά και σε απλά κοψίματα με τη συνεχή κίνηση της επίθεσης των πρασίνων να δημιουργεί σύγχυση στην άμυνα αυτή και συνεχείς ευκαιρίες στους γηπεδούχους, ειδικά με τους παίκτες των Σάμιουελς-Κλέιζα οι οποίοι είτε δεν είχαν εμπεδώσει είτε δε μπορούσαν να εκτελέσουν (θεωρώ και τα δύο) την τακτική αυτή.

-Ο Δημήτρης Διαμαντίδης κάνει την Horns Offense του Ντούσκο Ιβάνοβιτς να μοιάζει με Λερναία Ύδρα. Είτε εκτελώντας κεντρικό ή side pick, είτε μεταφέροντας τη μπάλα με τον δικό του μοναδικό τρόπο από τη δυνατή στην αδύνατη πλευρά ή βρίσκοντας καλές θέσεις για τους συμπαίκτες του μετά από ball-screen plays, αναμιγνύοντας τους πάντες στην επίθεση της ομάδας. Στήνοντας καταστάσεις pick & roll (και πάλι από A-Set διάταξη στη πλειοψηφία τους) μύρισε αίμα στα αργά recovers του Κλέιζα και στην αδυναμία του να αμυνθεί από την πρώτη περιστροφή με συνέχεια να χάνει συνεχώς τη μάχη της θέσης από τον Μπατίστα, βάζοντας με χαρακτηριστική άνεση τη μπάλα στη καρδιά του ζωγραφιστού της ιταλικής άμυνας. Ήταν τόσο εύκολο για τον Διαμαντίδη  να στείλει εκεί που θέλει τη μπάλα μετά από το trapping  του Μπάνκι ψηλά και να βάλει τον Λιθουανό (ο οποίος κάλυπτε αυτή την πάσα ή τέλος πάντων πιο ρεαλιστικά «έπαιρνε» στην άμυνα τον αποδέκτη της) σε μπελάδες. Αυτή η κατάσταση έδινε συνεχώς πλεονέκτημα στους γηπεδούχους και δημιουργούσε ευνοϊκές συνθήκες για close out επίθεση ή έξτρα πάσα.

-Ο τρόπος που δημιουργεί ο A.J. Slaughter ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα είναι εντυπωσιακός. Στο καλοκαιρινό report του  είχαμε μιλήσει για την ικανότητα του να διαβάζει τους διαθέσιμους χώρους  και η συμμετοχή του σε μια επίθεση (όπως αυτή του Ιβάνοβιτς) που έχει να κάνει καθαρά με την δημιουργία και εκμετάλλευση στο μέγιστο των διαθέσιμων χώρων έχει παράγει το αποτέλεσμα που βλέπετε. Ο Αμερικανός combo επιτίθεται συνεχώς στην αντίπαλη άμυνα και αυτό έκανε και απέναντι στους Λομβαρδούς ενώ παράλληλα η ικανότητα του να σπάει σωστά και στον κατάλληλο χρόνο τη μπάλα χτίζει συνεχώς πλεονέκτημα μιας πάσας (σε χρόνους) γι την πράσινη επίθεση και βάζει τον αντίπαλο σε διαδικασία να κυνηγά.  Ο Σλότερ ήταν ο παίκτης που τελείωσε το παιχνίδι στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου..

-Αμυντικά ο Παναθηναϊκός είχε ανάλογη αποτελεσματικότητα, όντας πολύ καλά προετοιμασμένος για αυτό που είχε να αντιμετωπίσει. Οι πράσινοι εστίασαν στο να αποτρέψουν την εισαγωγή της μπάλας στον Σάμιουελς στο χαμηλό ποστ, με πολύ ενεργητική άμυνα στα 3 και 4/4 της πάσας. Θυμάστε πόσο είχαμε τονίσει τη σημασία της post επίθεσης του Σάμιουελς στο επιθετικό οικοδόμημα της Αρμάνι.. Ο Παναθηναϊκός λοιπόν μπορεί να δέχτηκε 18π. από τον Αμερικανό όμως οι περισσότεροι προήλθαν από διαφορετικές καταστάσεις καθώς η εισαγωγική πάσα είχε δυσκολέψει πολύ για τους Ιταλούς και αυτόματα χωρίς εισαγωγή της μπάλας στο ποστ η επίθεση τους έμοιαζε με ακέφαλο κοτόπουλο.. Αυστηρά περιφερειακή, χωρίς μετακίνηση της αντίπαλης άμυνας και ρήγματα που οδηγούσε (επειδή λέμε ότι το μπάσκετ είναι συνέχεια..) σε ατομικές ενέργειες πάνω σε άμυνα και ευάλωτη δική τους  transition άμυνα.

Αυτό για να καταλάβετε πόσο σημαντική είναι η παρουσία του Μπατίστα στο ποστ και ότι η εισαγωγή της μπάλας σε αυτόν είναι ζωτικής σημασίας για τον Παναθηναϊκό. Overall το ευτύχημα για τους πρωταθλητές Ελλάδας είναι ότι ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς έχει χτίσει την επίθεση του πάνω σε δύο έμπειρους, με πολύ υψηλό μπασκετικό IQ και αντίληψη αθλητές, τον Διαμαντίδη και τον Μπατίστα που δημιουργούν συνεχώς καταστάσεις ενώ το σύνολο δείχνει ότι κινείται προς την κατεύθυνση Ιβάνοβιτς δηλ.  όπως είχαμε γράψει στην παρουσίαση του τη δημιουργία της πιο φιλόπονης και καλοπροπονημένης ομάδας στη διοργάνωση..  

Οι πράσινοι ακουμπούν στο μέγιστο το λεγόμενο balance basketball και (στα δύο τελευταία ματς)  καθηλώνουν τον θεατή ακόμα και όταν η διαφορά ακουμπά τους 30 πόντους.. Αυτή τη στιγμή ανάλογο συνδυασμό ποιότητας/ρυθμού παρουσιάζουν μόνο η ΤΣΣΚΑ και η Ρεάλ αλλά ας μη βιαζόμαστε. Το ημερολόγιο λέει 11 Νοέμβρη.. Πιο σημαντικό από αυτές τις Glory Days του μπάσκετ του Ιβάνοβιτς είναι ο χαρακτήρας που ξεκινά τώρα να χτίζει αυτή η ομάδα. Αυτή θα είναι η προίκα στις νύχτες που θα βρεθεί ο αντίπαλος προπονητής ο οποίος θα βάλει Stop στον ρυθμό του Μαυροβούνιου κόουτς. Ένα πολύ καλό τεστ χαρακτήρα λοιπόν είναι αυτό που έρχεται..

 PS: Είναι σημαντική η ένεση ενέργειας που δίνουν οι δύο ξένοι role players, Μπλούμς και Ράητ από τον πάγκο. Ενέργειας και σωστής νοοτροπίας. Ο Αμερικανός μάλιστα δείχνει βελτίωση στο κομμάτι του conditioning. Και οι δύο (ειδικά ο Μπλούμς) έχουν θετικό πρόσημο και εάν έληγε σήμερα το συμβόλαιο τους θα ανανέωναν. Επειδή όμως η σεζόν είναι μεγάλη, θα πω ότι το μέλλον τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την πορεία της ομάδας.

 

 source ©